دوره‌ آموزش ارز دیجیتال

ارز دیجیتال، رمزارز یا کریپتوکارنسی نوعی ارز بر بستر دیجیتال می‌باشد که به عنوان وسیله مبادله از طریق یک شبکه کامپیوتری طراحی شده است، اما حفظ ارزش یا نگهداری آن به هیچ بنیاد مرکزی مانند دولت یا بانک وابسته نیست. در عملکرد ارزهای دیجیتال، یک سیستم غیرمتمرکز وجود دارد تا انتقال مبالغ بین طرفین معامله را تأیید ‌کند. این امر، نیاز به واسطه‌های سنتی مانند بانک‌ها را در هنگام انتقال وجوه بین دو نهاد حذف می‌کند.

سوابق مالکیت دارایی‌ها در یک دفتر کل دیجیتال ذخیره می‌شود. این دفتر کل، یک پایگاه داده است که برای ایجاد امنیت در سوابق تراکنش، کنترل ایجاد ‌کوین‌های جدید و تأیید انتقال مالکیت دارایی‌ها از رمزنگاری استفاده می‌کند.

ارز دیجیتال به شکل فیزیکی (مانند پول کاغذی) وجود ندارد و معمولاً توسط یک مرجع مرکزی صادر نمی‌شود. ارزهای دیجیتال به جز ارز دیجیتال بانک مرکزی (CBDC)، معمولاً از کنترل غیرمتمرکز استفاده می‌کنند. زمانی که یک رمزارز توسط یک نهاد خاص انتشار می‌یابد، به طور کلی متمرکز در نظر گرفته می‌شود.

وقتی یک ارز دیجیتال با ویژگی کنترل غیرمتمرکز پیاده‌سازی می‌گردد، از طریق فناوری دفتر کل توزیع‌شده که معمولاً یک بلاکچین است، کار می‌کند که به عنوان پایگاه داده تراکنش‌های مالی عمل می‌نماید که شفافیت کاملی را نیز ارائه می‌دهد.

اولین ارز دیجیتال غیرمتمرکز بیت‌کوین بود که برای اولین بار به عنوان نرم‌افزار متن‌باز در سال ۲۰۰۹ منتشر شد. تا مارس ۲۰۲۲، بیش از ۹۰۰۰ ارز دیجیتال دیگر در بازار وجود داشته است و بیش از ۷۰ ارز دیجیتال دارای ارزش بازار بیش از ۱ میلیارد دلار بوده‌اند.

بلاکچین (Blockchain) از دو واژه بلاک (Block) و چِین (Chain) تشکیل شده است و همان‌طور که از نام آن پیداست، به معنای زنجیره‌ای از بلاک‌ها می‌باشد. در صنعت کریپتو و ارزهای دیجیتال، آنچه مورد توجه قرار می‌گیرد، اطلاعاتی است که در هر یک از این بلاک‌ها ثبت و در آن نگهداری می‌شود. کاربرد هر یک از بلاک‌ها در این زنجیره، ذخیره‌سازی و نگهداری اطلاعاتی مانند سوابق معاملات است.

بلاکچین را می‌توان یک دفتر کل توزیع‌شده و غیرمتمرکز در نظر گرفت که سوابق موجود در آن در بلاک‌های پیوسته ثبت شده است. هر بلاک، اطلاعات مربوط به یک تراکنش از جمله تاریخ، زمان و مبلغ تراکنش را در خود ثبت و نگهداری می‌کند. ظرفیت ذخیره‌سازی یک بلاک محدود است و حجم مشخصی از اطلاعات و تعداد معینی از تراکنش‌ها را می‌تواند در خود ثبت نماید.

مهم‌ترین ویژگی فناوری بلاکچین را می‌توان در غیرمتمرکز و اشتراکی بودن آن دانست. این ویژگی مهم باعث می‌شود که اطلاعات ثبت‌شده در بلاک‌ها قابل دستکاری نباشند و بدین ترتیب، بلاکچین به فضایی امن و بدون نیاز به اعتماد تبدیل می‌شود که جذابیت بسیاری برای آن به ارمغان می‌آورد.

آکادمی سیتکس علاوه بر آموزش ارز دیجیتال، افتخار ارائه خدمات بلاکچینی به شما عزیزان را دارد. جهت اطلاعات بیشتر کلیک کنید. (لینک به صفحه خدمات بلاکچین)

در سال ۲۰۰۸ فرد یا گروهی با نام مستعار ساتوشی ناکاموتو (Satoshi Nakamoto) مقاله‌ای منتشر نموده و طی آن به معرفی مفهوم بیت‌کوین پرداخت. این مقاله را وایت پیپر (White Paper) می‌نامند. ساتوشی ناکاموتو دلیل اصلی خلق بیت‌کوین را نقاط ضعف موجود در امور مالی سنتی عنوان کرد.

هویت ساتوشی ناکاموتو تاکنون ناشناخته باقی مانده است و خالق این ایده انقلابی همچنان ترجیح داده است که ناشناس باشد. ناکاموتو در سال ۲۰۱۰ از مشارکت در بیت‌کوین دست کشید و طی ایمیلی که برای یکی از توسعه‌دهندگان ارسال کرد، اظهار داشت که قصد دارد بر سایر پروژه‌ها تمرکز نماید.

بیت‌کوین را می‌توان نوعی پول دیجیتال دانست که برخلاف ارزهای رایج، توسط هیچ بانک یا نهاد متمرکزی کنترل نمی‌شود. در واقع مدیریت این رمزارز بین تعداد بسیار زیادی کامپیوتر در سراسر جهان توزیع شده است. این کامپیوترها نیز توسط نهاد خاصی انتخاب نمی‌شوند و فعالیت در این شبکه کاملاً داوطلبانه و اختیاری است.

در تعریف فنی‌تر برای بیت‌کوین، آن را می‌توان یک رمزارز غیرمتمرکز و همتا به همتا (P2P) نامید که سوابق تراکنش‌های آن روی بلاکچین این رمزارز ذخیره می‌شود. غیرقابل سانسور بودن و عدم امکان دوبار خرج کردن (Double Spending) از مهم‌ترین ویژگی‌های بیت‌کوین هستند.

برخلاف ارزهای رایج که توسط دولت‌ها پشتیبانی می‌شوند، بیت‌کوین پشتوانه‌ای به این شکل ندارد و آنچه این ارز دیجیتال را ارزشمند می‌کند، استقبال و استفاده مردم از آن است که به نوعی عرضه و تقاضای آن را شکل می‌دهد.

قانون‌گذاری بیت‌کوین و ارزهای دیجیتال امروزه به یکی از پرچالش‌ترین و داغ‌ترین مسائل پیرامون کریپتو تبدیل شده است و کشورهای مختلف، رویکردهای متفاوتی در قبال آن اتخاذ کرده‌اند. برخلاف سایر بازارهای فعال در هر کشور که تحت کنترل و نظارت مستقیم دولت است، بیت‌کوین و بازار ارز دیجیتال قابل کنترل نیست و کاملاً مستقل از نهادهای نظارتی عمل می‌کند.

از جمله ویژگی‌های مهم بیت‌کوین عبارتند از غیرقابل برگشت بودن پرداخت‌ها، عرضه محدود و ثابت (۲۱ میلیون واحد) و کارمزد اندک تراکنش‌ها در مقایسه با روش‌های سنتی. ناشناس بودن هویت افراد در انجام تراکنش در شبکه بیت‌کوین نیز از ویژگی‌های جذاب این رمزارز می‌باشد.

البته تراکنش‌های بیت‌کوین کاملاً ناشناس نیستند، بلکه آن‌ها را نیمه ناشناس می‌نامند. با اینکه هیچ اطلاعاتی از هویت افراد در بلاکچین بیت‌کوین ثبت نمی‌شود، اما با توجه به امکان بررسی تراکنش‌های شبکه و کشف ارتباط آن‌ها با پلتفرم‌ها یا ابزارهایی که اطلاعات هویتی فرد را در اختیار دارند، ممکن است بتوان به هویت فرد دست یافت.

توضیحات تکمیلی در خصوص رمزارز بیت‌کوین و بلاکچین آن در دوره‌های آموزش ارز دیجیتال آکادمی سیتکس به تفصیل قرار داده شده است.

پس از ایجاد بیت‌کوین به عنوان نخستین ارز رمزنگاری‌شده، دیگر رمزارزها نیز به تدریج و با اهداف مختلفی معرفی شدند. در حال حاضر چند هزار رمزارز وجود دارند و هر روز نیز بر تعداد آن‌ها افزوده می‌شود. به طور کلی به هر رمزارزی به جز بیت‌کوین، آلت‌کوین (Altcoin) گفته می‌شود. این اصطلاح از ترکیب دو واژه Alternative و Coin ایجاد شده است که به معنای کوین جایگزین می‌باشد. از مهم‌ترین آلت‌کوین‌های بازار می‌توان به اتریوم و کاردانو اشاره نمود.

از نکات مهم بازار آلت‌کوین‌ها، همبستگی قیمت آن‌ها با قیمت بیت‌کوین می‌باشد و قیمت بیت‌کوین تأثیر بسیاری بر قیمت آلت‌کوین‌ها دارد. شاخصی نیز به نام شاخص تسلط (Dominance) وجود دارد که بیان می‌کند چه میزان از ارزش بازار، مربوط به یک رمزارز است. طبیعتاً در حال حاضر درصد بالایی از ارزش بازار به بیت‌کوین مربوط است و شاخص تسلط آن قابل مقایسه با آلت‌کوین‌ها نیست، اما توسعه آلت‌کوین‌ها و راه‌اندازی پروژه‌های جدید و جذاب توسط آن‌ها، بر رشد این رمزارزها و در نتیجه تغییرات شاخص تسلط به نفع آلت‌کوین‌ها تأثیر می‌گذارد.

از جمله مفاهیم نوین ارائه‌شده توسط آلت‌کوین‌ها، «قرارداد هوشمند» بوده است که بلاکچین اتریوم برای نخستین بار به آن پرداخت و تاکنون در مسیر توسعه این فناوری، گام‌های مؤثری برداشته است. از میان سایر بلاکچین‌ها نیز کاردانو طی یک آپدیت مهم به حوزه قرارداد هوشمند ورود کرده است. قرارداد هوشمند و کاربردهای این مفهوم نوین در دوره‌های آموزش ارز دیجیتال آکادمی سیتکس به تفصیل توضیح داده شده است.

به طور کلی برای به دست آوردن یک ارز دیجیتال، یا باید آن را استخراج کنیم یا به خرید آن بپردازیم. بنابراین ۳ روش زیر را می‌توان برای به دست آوردن یک ارز دیجیتال معرفی نمود:

1. استخراج یا ماینینگ در خصوص رمزارزهایی که از پروتکل اثبات کار استفاده می‌کنند.
2. استیکینگ برای رمزارزهایی که از پروتکل اثبات سهام استفاده می‌کنند.
3. خرید ارز دیجیتال از راه‌های مختلف از جمله صرافی‌ها

در ادامه به توضیح هر یک از این روش‌ها می‌پردازیم.

ماینینگ (Mining) یا استخراج، روشی به منظور تولید و ایجاد ارزهای دیجیتال است. ماینینگ یک رمزارز بر مبنای بلاکچین آن انجام می‌شود و به کسانی که تولید و انتشار این رمزارز را بر عهده دارند، ماینر (Miner) نامیده می‌شوند.

در بلاکچین‌هایی که ارز دیجیتال مربوط به آن از طریق استخراج ایجاد و تولید می‌شود، فرآیند تأیید تراکنش‌ها به وسیله الگوریتم اجماع اثبات کار (Proof of Work) انسجام می‌پذیرد. ماینرهای حاضر در بلاکچین، هریک نقش یک گره یا نود (Node) را در شبکه این بلاکچین بر عهده دارند. این نودها مسئولیت تأیید تراکنش‌ها را بر عهده دارند و با انجام این مسئولیت، از شبکه پاداش دریافت می‌کنند.

برای انجام عملیات ماینینگ، به سخت‌افزار مربوط به این عملیات و انرژی برق نیاز است تا یک معمای پیچیده ریاضی حل شود و بلاک جدید را استخراج کند. پاداش استخراج یک بلاک به ماینری تعلق می‌گیرد که زودتر از سایر ماینرها، معمای مذکور را حل نماید. پاداشی که ماینر با حل این معمای ریاضی دریافت می‌کند، به صورت ارز دیجیتال همان شبکه به آن پرداخت می‌گردد.

افرادی که قصد شرکت در ماینینگ ارزهای دیجیتال را دارند، معمولاً از دستگاه‌های مخصوص به این کار استفاده می‌کنند که از نظر قدرت محاسباتی بسیار قدرتمند هستند. در حال حاضر استفاده از دستگاه‌هایی که به طور ویژه برای ماینینگ طراحی نشده‌اند، عملاً سود اقتصادی به همراه نخواهند داشت و شاید با آسیب به آن دستگاه نیز همراه باشد.

اگر سخت‌افزار ماینینگ توسط شخص خریداری شود و به صورت شخصی از آن استفاده گردد، به آن ماینینگ با CPU یا ماینینگ با GPU می‌گویند، اما اگر شخصی امکان خرید چنین دستگاهی را نداشته باشد یا به هر دلیلی علاقه‌ای به ماینینگ به این شکل نداشته باشد، می‌تواند در عملیات استخراج ابری (Cloud Mining) شرکت نماید.

در استخراج ابری، فرد به جای خرید دستگاه، قدرت محاسباتی ماینرهای دیگر را اجاره می‌کند و در قبال پرداخت هزینه، به پاداش مربوط به ماینینگ را دریافت می‌نماید. برای انتخاب یک شرکت جهت انجام استخراج ابری باید نکات بسیاری از جمله اعتبار و شهرت شرکت و همچنین نحوه پرداخت پاداش به مشارکت‌کنندگان را مورد توجه قرار داد.

علاوه بر ماینینگ که پیش از این توضیح داده شد، روش دیگری برای تولید و ایجاد ارزهای دیجیتال وجود دارد که به آن استیکینگ (Staking) می‌گویند. در فرآیند استیکینگ از الگوریتم اثبات سهام (Proof of Stake) استفاده می‌شود که دیگر نیازی به تهیه سخت‌افزارهای قدرتمند و گران‌قیمت ندارد، بلکه یک شخص باید مقادیر مشخصی از آن رمزارز بخرد و این وجوه را در حساب خود مسدود نماید.

بدین ترتیب، این شخص در تأمین امنیت شبکه کمک می‌کند و به یکی از نودهای شبکه تبدیل می‌شود. این نود در قبال خدمتی که به شبکه می‌کند و متناسب با مقدار رمزارزی که در حساب خود مسدود کرده است، از شبکه پاداش می‌گیرد.

در استیکینگ، فرد به جای خرید دستگاه ماینر، به خرید رمزارز می‌پردازد و همین امر موجب می‌شود که وی از رشد قیمتی این رمزارز نیز سود کسب نماید. البته در صورت سقوط قیمتی رمزارز نیز ممکن است وی با ضرر قابل توجهی روبرو شود.

یکی از مهم‌ترین مزایای استیکینگ، مصرف پایین انرژی در پروتکل مربوط به آن است. در استیکینگ نیز معمولاً باید وجوه خود را به یک استخر استیکینگ (Staking Pool) بسپاریم تا فرآیند استیکینگ را به نمایندگی از ما انجام دهد. بنابراین توجه به اعتبار و درصد سود این استخر باید مورد توجه قرار گیرد.

برخلاف مصرف انرژی بالا و پیامدهای زیست‌محیطی در الگوریتم اثبات کار و ماینینگ، استیکینگ و پروتکل اثبات سهام این چالش را حل نموده است.

در حال حاضر خرید و فروش ارزهای دیجیتال به شکل آنلاین انجام می‌شود و پلتفرم‌های آنلاین به منظور معاملات رمزارزها مورد استفاده قرار می‌گیرند. این پلتفرم‌های آنلاین، صرافی ارز دیجیتال نامیده می‌شوند که به عنوان واسطه‌ای قابل اعتماد، معامله را بین خریدار و فروشنده انجام می‌دهند. امروزه تعداد صرافی‌های بسیار زیادی در سراسر دنیا در حال فعالیت هستند که هم صرافی‌های خارجی و هم صرافی‌های داخلی را شامل می‌شود.

برای ثبت‌نام و فعالیت در صرافی‌ها معمولاً باید احراز هویت یا KYC را انجام دهید که این مسأله خود یک نکته منفی در مورد این صرافی‌های متمرکز است. همچنین با توجه به اتفاقات بسیاری که برای صرافی‌های متمرکز رخ داده است، کاربران ترجیح می‌دهند از راه‌های جایگزین برای صرافی‌های متمرکز استفاده نمایند. همچنین کاربران ایرانی باید این مسأله را در نظر بگیرند که بسیاری از صرافی‌های خارجی از ارائه خدمات به کاربران ایرانی خودداری می‌کنند.

از سوی دیگر و با پیشرفت امور مالی غیرمتمرکز یا دیفای (DeFi)، صرافی‌های غیرمتمرکز شروع به فعالیت نموده‌اند. این صرافی‌ها به دلیل عدم تمرکز، بیشتر قابل اعتماد می‌باشند و کنترل دارایی‌های کاربران را از اختیار آن‌ها خارج نمی‌کنند.

معامله یا ترید (Trade) عبارت است از خرید و فروش کالا و خدمات با پرداخت هزینه از سوی خریدار و یا مبادله کالا یا خدمات بین طرفین معامله. شبکه‌ای که به عنوان بستری جهت معامله مورد استفاده قرار می‌گیرد، «بازار» نام دارد. ترید می‌تواند به صورت مستقیم و یا از طریق یک واسطه مانند کارگزار انجام شود. به طور کلی هدف از ترید، خرید در قیمت پایین و فروش در قیمت بالا می‌باشد.

معامله‌گر یا تریدر کسی است که با هدف کسب سود، به خرید و فروش در بازار مالی می‌پردازد. تفاوت اصلی میان معامله‌گر و سرمایه‌گذار، مدت زمانی است که یک دارایی را در اختیار دارند. دیدگاه سرمایه‌گذاران معمولاً بلندمدت است، در حالی که معامله‌گران تمایل دارند برای مدت زمان کوتاه‌تری دارایی را در اختیار داشته باشند.

ترید را از نظر بازه زمانی می‌توان به دو دسته کوتاه‌مدت و بلندمدت تقسیم کرد. ترید کوتاه‌مدت به صورت روزانه انجام می‌شود و معامله‌گر تمایل دارد که طی چند ساعت و حتی چند دقیقه، تکلیف معامله او روشن شود و سود کسب کند. این نوع ترید ریسک نسبتاً بالایی دارد و برای تریدرهای حرفه‌ای و باتجربه مناسب است. در ترید بلندمدت، تریدر خود را درگیر نوسانات کوتاه‌مدت نمی‌کند و پوزیشن معامله‌گر ممکن است تا چند ماه بسته نشود. ترید بلندمدت معمولاً در مورد دارایی‌های معتبرتر انجام می‌شود و ریسک کمتری برای تریدر به همراه دارد.

ترید نیز همانند هر روش کسب درآمد دیگری دارایی مزایا و معایبی می‎باشد. از جمله مزایای ترید عبارتند از:

پتانسیل کسب سود بالا، عدم وجود محدودیت زمانی و مکانی، عدم نیاز به امکانات و ابزار خاص، امکان ترید با هر میزان سرمایه، تنوع بالا جهت انجام ترید. از معایب ترید نیز عبارتند از: ریسک بالا، عدم امکان پیش‌بینی قطعی در خصوص نتیجه معامله، نیاز به دانش و مهارت بالا، تحمیل استرس بر فرد معامله‌گر، امکان از دست رفتن سرمایه. لازم به ذکر است که با بهره‌گیری از دوره‌های آموزش ارز دیجیتال، می‌توان از تأثیر این معایب و عوامل منفی کاست و با برجسته نمودن ویژگی‌های مثبت معامله‌گری، به کسب درآمد از بازار پرداخت.

علاوه بر تایم فریم، معاملات را می‌توان از نظر استراتژی نیز به چند دسته تقسیم کرد:

۱) اسکلپینگ (Scalping)

در این استراتژی، معاملات در بازه‌های زمانی بسیار کوتاه انجام می‌شوند و تایم‌فریم مربوط به آن معمولاً چند دقیقه است. این استراتژی ریسک بسیار بالایی به همراه دارد، اما یافتن پوزیشن سود ده با این استراتژی در هر شرایطی از بازار امکان‌پذیر است. سود حاصل از هر یک از پوزیشن‌ها در این استراتژی، اندک است و این مسأله با تعداد بالای پوزیشن‌ها جبران می‌شود.

انجام معاملات با چنین سطحی از ریسک نیازمند آموزش ارز دیجیتال به صورت حرفه‌ای است و فقط به معامله‌گران باتجربه پیشنهاد می‌شود.

۲) معاملات روزانه (Day Trading)

معاملاتی که طی چند دقیقه تا یک روز بسته می‌شوند، در دسته معامله روزانه قرار می‌گیرند. این استراتژی ریسک پایین‌تری نسبت به روش اسکلپینگ دارد، اما تعداد معاملات کمتری برای معامله‌گر باز می‌شود. معمولاً سود حاصل از هر معامله در این استراتژی نسبت به اسکلپینگ بیشتر است. تایم‌فریم‌های مربوط به این استراتژی معمولاً ۱۵ دقیقه، ۳۰ دقیقه، ۱ ساعته و ۴ ساعته است.

آموزش ارز دیجیتال لازمه انجام معاملات روزانه می‌باشد.

۳) معاملات سوئینگ (Swing Trading)

این معاملات از چند روز تا چند هفته به طول می‌انجامند و این استراتژی را می‌توان در طبقه میان‌مدت قرار داد. تایم‌فریم مورد استفاده در این استراتژی یک ساعته، یک روزه یا میان این دو است. در این روش توجهی به اصلاحات جزئی نمی‌شود و معامله‌گر در سطوح حمایت و مقاومت به اخذ پوزیشن می‌پردازد و سود کسب می‌کند.

نحوه تحلیل و انجام معاملات سوئینگ در دوره‌های آموزش ارز دیجیتال توضیح داده می‌شود.

۴) معاملات پوزیشنی (Position Trading)

این استراتژی در مقیاس بالاتری قرار دارد و در آن به نوسانات کوتاه‌مدت یا صرفاً سقف‌ها و کف‌ها توجهی نمی‌شود. در این روش، معامله‌گر روند را دنبال می‌کند و تلاش می‌کند که پوزیشن خود را در این روند، باز نگه می‌دارد که این مدت زمان بین چند روز تا چند ماه متغیر است. تایم‌فریم مورد استفاده در این روش، روزانه و هفتگی است و استرس این روش کمتر می‌باشد. همچنین معامله‌گر نیاز ندارد که هرلحظه به بررسی وضعیت قیمت و پوزیشن بپردازد و معامله‌گر باید چند هفته تا چند ماه برای کسب سود به انتظار بنشیند.

با وجود ریسک نسبتاً پایین‌تر این استراتژی معاملاتی، نمی‌توان از نقش آموزش ارز دیجیتال در انجام معاملات پوزیشنی چشم پوشاند.

در دوره‌های مختلف آموزش ارز دیجیتال آکادمی سیتکس، به طور مفصل به بررسی هر یک از این استراتژی‌ها پرداخته شده است.

به منظور حضور و فعالیت در بازارهای مالی، کسب دانش و مهارت در خصوص تحلیل دارایی‌ها امری بسیار مهم به شمار می‌رود. در بازار ارزهای دیجیتال نیز آشنایی با انواع تحلیل رمزارزها و آموزش ارز دیجیتال، مسأله‌ای با اهمیت محسوب می‌شود.

عدم آگاهی صحیح و دانش کافی در خصوص تحلیل ارز دیجیتال ممکن است موجب ایجاد ضررهای سنگین برای کاربران و چه بسا خروج اجباری آن‌ها از بازار کریپتو شده باشد. بنابراین فعالیت در این بازار و کسب درآمد به هر شکلی در آن، نیاز به یادگیری و کسب دانش در خصوص انواع روش‌های تحلیل ارز دارد. مهم‌ترین روش‌های تحلیل رمزارزها عبارتند از:

۱) تحلیل تکنیکال ارز دیجیتال

به‌کارگیری تحلیل تکنیکال در بازار مالی به قرن‌های ۱۷ و ۱۸ برمی‌گردد و خاستگاه آن نیز کشور ژاپن بوده است. اما تحلیل تکنیکال به شیوه مدرن را به چارلز داو (Charles Dow) نسبت می‌دهند و او را پدر تحلیل تکنیکال می‌نامند. امروزه این روش تحلیلی در هر بازار مالی اعم از سهام، بورس، کریپتو، طلا و… استفاده می‌شود.

تحلیل تکنیکال روشی برای تحلیل و پیش‌بینی جهت قیمت یک دارایی از طریق مطالعه داده‌های گذشته بازار است که مهم‌ترین معیارها در این روش، قیمت و حجم هستند. ابزارهای تحلیل تکنیکال مبتنی بر روش‌هایی هستند که عرضه و تقاضا برای یک دارایی، موجب تغییر در معیارهایی مانند قیمت، حجم و نوسانات آن دارایی می‌شود. تحلیل تکنیکال با این فرض عمل می‌کند که فعالیت‌های معاملاتی گذشته و تغییرات قیمت یک دارایی در صورت همراه شدن با قواعد مناسب سرمایه‌گذاری یا معاملاتی، می‌تواند شاخص‌های ارزشمندی از حرکت‌های آتی قیمت آن دارایی باشند.

با توجه به این توضیحات می‌توان گفت که در تحلیل تکنیکال ارزهای دیجیتال، معامله‌گر با اعداد و ارقام، نمودارها، شاخص‌ها و ابزار مختلفی روبرو می‌شود که باید از آن در جهت پیش‌بینی آینده یک دارایی استفاده نماید. البته استفاده از تمامی ابزار تحلیل تکنیکال نه امکان‌پذیر است و نه روش درستی می‌باشد و تحلیلگر باید طبق استراتژی و روش خود، برخی از این ابزار را به کار گیرد.

از مزایای تحلیل تکنیکال می‌توان به یادگیری نسبتاً ساده و فراوانی آموزش‌های آن اشاره نمود. همچنین این روش به شکلی انعطاف‌پذیر و تقریباً بدون محدودیت به تحلیل یک دارایی می‌پردازد. سرعت بالا در انجام تحلیل تکنیکال نیز از جذابیت‌های این روش برای معامله‌گران است.

البته که این روش تحلیل نیز معایب خود را دارد. به عنوان مثال ممکن است دو تحلیلگر با تحلیل تکنیکال یک نمودار و با استفاده از ابزارهای مختلف، به دو نتیجه کاملاً متفاوت برسند و پوزیشن‌های متفاوتی را اخذ کنند. بنابراین رعایت نمودن مدیریت سرمایه و ریسک از نکات مهمی است که باید در کنار تحلیل تکنیکال رعایت گردد.

در دوره تحلیل تکنیکال آکادمی سیتکس که یکی از محبوب‌ترین دوره‌های آموزش ارز دیجیتال می‌باشد، تمامی این موارد را به صورت کاربردی فرا خواهید گرفت.

۲) تحلیل فاندامنتال

در تحلیل فاندامنتال، یک دارایی با دقت زیاد مورد بررسی قرار می‌گیرد تا قیمت و ارزش حقیقی آن به دست آید. تحلیل فاندامنتال یا بنیادی روشی است که توسط سرمایه‌گذاران و معامله‌گران در بازارهای مالی برای ارزیابی ارزش ذاتی یک دارایی یا کسب‌و‌کار استفاده می‌شود. این تحلیل به بررسی بیشتر عوامل کمی و کیفی مانند مدیریت و شهرت شرکت، سلامت صنعت، ارزش بازار، و سایر عوامل اقتصادی می‌پردازد.

هدف تحلیل فاندامنتال این است که تعیین کند قیمت فعلی یک دارایی، بیشتر از ارزش ذاتی آن دارایی است یا کمتر از ارزش ذاتی آن. تحلیل فاندامنتال بر این مفهوم تأکید دارد که پتانسیل آینده یک دارایی، به عواملی بیش از عملکرد گذشته آن گره خورده است و در این خصوص، هم شرایط اقتصاد خرد و هم شرایط اقتصاد کلان را در نظر می‌گیرد که می‌توانند تأثیرگذار باشند.

در تحلیل فاندامنتال باید برخی معیارها را تحت نظر داشت. به عنوان مثال استفاده از این تحلیل برای اهداف بلندمدت مناسب است و بهتر است در دوره‌های کوتاه‌مدت از آن استفاده نگردد. از معایب این روش تحلیل نیز می‌توان به دشوار بودن یادگیری آن و زمان‌بر بودن انجام تحلیل اشاره کرد. همچنین در بازار کریپتو معمولاً از این روش برای تحلیل رمزارزهای بزرگ‌تر از نظر ارزش بازار استفاده می‌شود.

در دوره تحلیل فاندامنتال آکادمی سیتکس که یکی از پرتقاضاترین دوره‌های آموزش ارز دیجیتال می‌باشد، تمامی این موارد به صورت کاربردی و همراه با جزئیات آموزش داده شده است.

۳) تحلیل آنچین (On-Chain)

داده‌های آنچین در بازار ارزهای دیجیتال شامل چند دسته می‌شود، از جمله: داده‌های آنچین مربوط به تراکنش‌های انجام‌شده، داده‌های آنچین مربوط به پاداش‌ها و کارمزد‌ها در شبکه و داده‌های آنچین مربوط به قراردادهای هوشمند. تحلیل آنچین به روش استفاده از اطلاعات بلاکچین و دفتر کل توزیع‌شده برای تعیین شرایط و احساسات بازار اشاره دارد. این تحلیل شامل بررسی داده‌های تراکنش‌ها و موجودی کیف‌پول‌های ارز دیجیتال می‌شود، دو موردی که هنگام تصمیم‌گیری برای سرمایه‌گذاری اهمیت می‌یابند.

تحلیلگران آنچین تلاش می‌کنند تا درک خود از یک شبکه را بهبود بخشند تا از طریق تجزیه و تحلیل معیارهای مختلف، حرکات قیمتی آینده یک دارایی را پیش‌بینی نمایند. تحلیل آنچین شامل کسب اطلاعات در مورد انواع داده‌های بلاکچین است که مهم‌ترین آن‌ها عبارتند از: حجم تراکنش‌ها، جزئیات بلاک (مانند پاداش ماینر)، همبستگی‌های قیمتی، جریان‌های ورودی و خروجی صرافی‌ها و… .

تحلیل آنچین می‌تواند دید عمیقی نسبت به بازار ارزهای دیجیتال به معامله‌گر بدهد و توکن‌هایی که پتانسیل رشد خوبی دارند را به معامله‌گر معرفی نمایند. البته این روش تحلیل هنوز در مرحله توسعه قرار دارد و نیازمند ابزارهای بیشتری است. همچنین داده‌های آنچین در مورد تمام رمزارزها به طور کامل و دقیق در دسترس عموم قرار ندارد و بنابراین تحلیل آنچین نمی‌تواند تحلیل مناسبی برای تمامی ارزهای دیجیتال باشد.

در دوره تحلیل آنچین آکادمی سیتکس که یکی از پرتقاضاترین دوره‌های آموزش ارز دیجیتال می‌باشد، این مطالب با بیانی ساده و روان آموزش داده شده است.

روش‌های تحلیلی که در این بخش به اختصار معرفی شدند، در اکثر اوقات در کنار یکدیگر استفاده می‌شوند و به نوعی مکمل یکدیگر هستند. همچنین نمی‌توان به منظور تحلیل، نسخه‌ای برای همه معامله‌گران پیچید و هر تریدر باید با توجه به اهداف و شخصیت و استراتژی خود، از ترکیبی از این روش‌های تحلیلی استفاده نماید. اما نکته مهم آن است که حضور و فعالیت در بازار کریپتوکارنسی بدون آموزش ارز دیجیتال می‌تواند ضررهای قابل توجهی را به معامله‌گران و سرمایه‌گذاران تحمیل نماید.