توکن سوزی چیست؟ در میان بسیاری از ویژگی های جذاب دارایی های دیجیتال، شاید مهم ترین جنبه آن ها، بازگرداندن قدرت کنترل به کاربران خود است. فناوری بلاکچین این امکان را به شما می دهد که مالکیت مطلق دارایی های خود را داشته باشید. به طورمثال، برای ارسال و دریافت ارزش، نیازی به بانک یا مؤسسات مالی ندارید یا اینکه تراکنش های شما نمی تواند توسط اشخاص ثالث محدود شود و حتی در فرایند عرضه نیز کاربران از استقلال بیشتری نسبت به پول سنتی برخوردارند چون بسیاری از توکن ها عرضه محدودی داشته و از طرف دیگر، کاربران قدرت تخریب توکن ها را نیز دارند. اما به نظر شما چرا باید فرایند توکن سوزی انجام شود؟ در این مقاله قصد داریم تا روش توکن سوزی و موارد استفاده آن در اکوسیستم رمزنگاری را توضیح دهیم اگر شما هم به این موضوع علاقه مند هستید تا انتهای این مقاله همراه ما باشید.
مفهوم توکن سوزی
سوزاندن توکن به معنای از بین بردن دائمی آن است. کاربران می توانند این کار را با ارسال هر مقدار توکن به یک آدرس خصوصی ثابت با نام «burn address» انجام دهند. جالب است بدانید که طبق تعریف، یک burn address واقعی، کلید خصوصی ندارد بنابراین نمی توان توکن های فرستاده شده به این آدرس را بازیابی کرد. همانطور که می دانید برای دسترسی به دارایی های دیجیتال موجود در یک آدرس مشخص به یک کلید خصوصی نیاز است و وقتی کلید خصوصی وجود نداشته باشد، هیچ کس به دارایی های موجود در این کیف پول دسترسی نخواهد داشت. به طور خلاصه، توکن سوزی به معنی ذخیره کردن یک تن پول در گاوصندوق و قفل کردن آن بدون دانستن کد دسترسی به آن است.
بیشتر بخوانید : دوره آموزش تحلیل تکنیکال ارز دیجیتال
چرا باید توکن ها را سوزاند؟
پاسخ به این سؤال را می توان با یک جمع بندی سریع از پویایی عرضه و تقاضا پیدا کرد. به طورکلی، ارزش، تابعی از میزان عرضه و تقاضا است. هر چه تقاضا برای یک دارایی بیشتر باشد و یا عرضه کمتری داشته باشد، ارزش آن دارایی بالاتر می رود. بنابراین، در جایی که عرضه یک کوین یا توکن ثابت است (بیتکوین نمونه بارز آن است که در مجموع ۲۱ میلیون واحد از آن ایجاد می شود)، می توان با از بین بردن بخشی از عرضه، بر ارزش آن کوین یا توکن تأثیر گذاشت. معمولاً این کار با هدف افزایش ارزش یک توکن، ایجاد ثبات در ارزش یا در برخی موارد، خلاق بودن در مفهوم ارزش (مانند برخی از مجموعه های هوشمند NFT) استفاده کرد.
در این قسمت از مقاله به چند مورد از کاربردهای توکن سوزی اشاره می کنیم تا به درک بهتری از این پویایی برسید.
افزایش ارزش پروژه: اتریوم
تأثیرگذاری بر ارزش، از طریق عرضه مفهوم جدیدی نیست، به خصوص وقتی صحبت از تأمین مالی می شود. به طورمثال وقتی شرکت A، قصد خرید شرکت B را دارد، شرکت B باید برخی از سهام خود را از بازار بازخرید کند تا ارزش عرضه باقی مانده را افزایش دهد. بیایید با مثالی عملی در بازار کریپتوکارنسی، بحث را ادامه دهیم.
در سال ۲۰۲۱ اتریوم ۳/۱ میلیون اتر را از گردش شبکه خرید و سوزاند. در واقع، این توکن سوزی بخشی از ارتقاء پروتکل اخیر اتریوم و با هدف تبدیل اتر به یک ارز ضد تورم انجام شد. در واقع، توسعه دهندگان اتریوم به دنبال اثبات و اطمینان از این موضوع هستند که توکن های اتریوم می توانند با کاهش عرضه، موجب افزایش ارزش و ذخیره سازی مؤثر ارزش در طول زمان شوند.
پیشنهاد مطالعه: تحلیل فاندامنتال چیست؟
تثبیت ارزش: Olympus DAO
استیبل کوین ها بخش ضروری اکوسیستم رمزنگاری و دیفای می باشند که از نوسانات دارایی های دیجیتال در امان هستند. اما این محافظت و پایداری استیبل کوین ها ناشی از حضور یک پشتوانه مرکزی است که در برابر قوانین، سوءمدیریت و خطا آسیب پذیر است. بنابراین این یکی از همان موضوعاتی است که برای بقا کریپتوکارنسی ها باید حل و فصل شود. یکی از راه حل های جدید این مشکل، استیبل کوین های الگوریتمی می باشند که از طریق کنترل عرضه و ایجاد کوین هایی با ارزش پایدار به دنبال غلبه بر این موضوع هستند.
یکی از این استیبل کوین های جذاب، Olympus DAO است که OHM ارز بومی آن، توسط الگوریتمی مدیریت می شود که عرضه در گردش آن را برای کنترل ارزش توکن تنظیم می کند. به طورمثال اگر قیمت OHM کمتر از ارزش یک دای (DAI) شود، الگوریتم به طور خودکار بخشی از عرضه خود را می سوزاند تا برابری قیمت خود با DAI را حفظ کند. برعکس، اگر قیمت آن از این سطح فراتر رود، توکن های جدیدی ساخته و برای تثبیت ارزش توکن به عرضه اضافه می کند. این فرآیند «rebasing» نامیده می شود و پایه و اساس مجموعه ای از نوآوری های استیبل کوین ها در دیفای ۲ است.
Token Burning for Art: Curated Extinction
در آوریل ۲۰۲۱، یکی از فعالان مشهور حوزه اِن اِف تی با نام پاک (Pak)، پلتفرمی با نام burn.art راه اندازی کرد که در آن هر کسی می تواند اِن اِف تی های خود را در ازای «ASH» بسوزاند. در واقع، این نوعی بازی است که به کلکسیونرها امکان تصمیم گیری در مورد ارزش هنر و توکن ها را می دهد. اگر شما هم صاحب یک NFT هستید، می توانید آن را در ازای یک توکن ASH بسوزانید. با این کار نه تنها در ASH سهام خواهید داشت، بلکه عرضه آن مجموعه اِن اِف تی را کاهش داده و ارزش آن را بالا می برید (حداقل در تئوری). نکته جذاب ماجرا این است که نگه داشتن توکن ASH به کاربران burn.art، اجازه خرید و فروش دارایی های دیجیتال موجود در این پلتفرم را می دهد. ایجاد یک رسانه منحصر به فرد مبادله در burn.art، یک مطالعه موردی از قدرت توکنومیک خلاق است. به طورکلی، پروژه پاک ثابت می کند که زنجیره بلوکی ( مطلب : بلاکچین چیست؟ را مطالعه نمایید) مکانی است که در آن افراد می توانند کنترل شخصی بر ارزش داشته باشند، اکوسیستم های خاص ایجاد کرده و دارایی ها و مالکیت معنوی خود را بدون وجود محدودیت های ارزهای فیات معامله کنند.
سوزاندن توکن برای افراد
توکن سوزی می تواند توسط هر کاربری که کلیدهای خصوصی یک توکن مشخص را دارد، انجام شود. از نظر تئوری از این روش می توان برای خلاص شدن از شر توکن های ناخواسته استفاده کرد. در واقع می توان اینگونه گفت که کریپتو با توانمندسازی ما برای بازی با میزان عرضه، به کاربران و پروژه ها شکل واقعی تری از مالکیت را ارائه می دهد و این موضوع موجب ایجاد مجموعه ای از احتمالات جدید می شود. همانطور که دیدیم، داشتن کنترل کامل بر عرضه توکن نشان دهنده خلاقیت، حل مسئله و استقلال شخصی است، اما موارد مهمی وجود دارد که باید به عنوان کاربر آگاه در هنگام بررسی یک پروژه جدید در نظر بگیرید.
پنهان کردن نهنگ ها
از کیف پول Burn، می توان به عنوان راهی برای پنهان کردن نهنگ ها که بخش بزرگی از توکن های یک پروژه را در اختیار دارند، استفاده کرد. به این مثال دقت کنید: تصور کنید توسعه دهندگان یک پروژه به جامعه خود اعلام کردند که تیم رهبری از ۱۰ میلیون سکه صادر شده، تنها مالک ۱ میلیون سکه است که به نظر یک سهم معقول است. اما بلافاصله، تیم ۶ میلیون سکه باقی مانده را می سوزاند و ۲۵ درصد از کل پروژه را در اختیار آن ها می گذارد. چنین مالکیت متمرکزی یک پروژه را آسیب پذیرتر می کند چرا که پروژه تنها توسط چند نفر خاص کنترل می شود.
کشیدن قالیچه از زیر پای کاربران
توسعه دهندگان یک پروژه می توانند جامعه خود را با این ادعا که سکه ها سوزانده شده، گمراه کنند. در حالیکه در واقعیت، سکه ها به کیف پولی که آن ها کنترل می کنند، ارسال شده است. پس از افزایش قیمت، توسعه دهندگان می توانند سکه های خود را فروخته و با سود کلان کنار بروند و سهام داران باقی مانده را با توکن های بی ارزش رها کنند.
جمع بندی
راه های مختلفی برای کاهش خطر کلاهبرداری در بازار کریپتوکارنسی وجود دارد اما بهترین روش این است که تا حد امکان در مورد توسعه دهندگان، قراردادهای هوشمند و وایت پیپر یک پروژه تحقیق کنید. در نظر داشته باشید که جامعه کریپتوکارنسی نسبتاً جدید بوده و داشتن اطلاعات کافی می تواند شما را از خطر حضور کلاهبرداران در این اکوسیستم محافظت کند.
